lezen

[Bor]

Je hond "lezen" is belangrijk om te weten wat hij/zij van plan is, wat 'ie nodig heeft, waar 'ie bang voor is. Met Bor kan ik lezen én schrijven. Geen emotie bij hem blijft onbemerkt bij mij, lijkt wel. Nu is hij ook al 9 jaar bij ons en heb ik zijn lichaamstaal van het begin af aan mogen leren kennen.
Mika is moeilijker te lezen. Natuurlijk omdat ze pas later bij ons kwam, maar ook zeker omdat ze in de eerste maanden van haar leven een ernstig tekort heeft opgelopen, op veel vlakken. 7 maand opgroeien in een (niet al te best) asiel geeft een rugzakje mee aan een hond. Ze is er wonderwel erg goed, leuk, vrolijk uit gekomen, maar het lezen van deze schat is moeilijk. We kunnen er prima mee omgaan en het is geen onzeker punt meer. Maar gisteravond zag ik weer een puntje/kant van haar, die ik nergens nooit had zien aankomen, ook niet op het moment zelf.
We liepen langs een dode rat en ineens (echt totaal, helemaal plotseling) greep ze het lijk van 't beest en beet enorm door. Echt op het agressieve af. Ze liep los en toen ik streng zei: LOS!!, liet ze ook los, en liep onaangedaan verder. Geen neiging om om te kijken, niets. Gewoon vreemd!
Niks ergs dus, maar wel even een moment waarop je weer merkt: ik ken je niet zo goed als dat ik je broer ken. Want ook met terug werkende kracht begrijp ik haar actie niet. Zowel de "aanval" niet, als de ultieme rust die er daarna was.
Ach, dat maakt de wandelingen extra uitdagend, zal ik maar zeggen.
groetjes Esther

[mleentje]

Dat is inderdaad een ik zal maar zeggen een ongeziene reactie. Zag ze een 'speeltje' dat ze echt zelf wilde vandaar het agressieve en was het maar een speeltje dus niet zo belangrijk eens Esther, haar baasje en heeel belangrijk, liet weten dat zij niets had met dat vieze ding? Dat het ding het lijkje van een dier was zal ook wel wat met haar gedrag te maken hebben. Een ding lijkt duidelijk: hierin was jij, Esther belangrijker dan die dooie rat. Voor jou laat ze een primaire drift voor wat ze is. Toch een prachtdame, die Mika met sinds een goed jaar prachtbaasjes en een prachtbroer. Ach Esther, je kunt haar wellicht niet lezen zoals je Bor kunt lezen maar als het er op aankomt leest zij jou wel. Ook belangrijk.

[Helene]

ik begrijp dat je schrok , het toch wel agressieve gedrag , ook al is het maar tegen een dode rat , maar zoals Mieentje al terecht schreef , zij leest jou beter dan jij haar , ze heeft toch niets anders te doen ?Jullie zijn een goed trio groet hélène

[Eldrid]

Het jachtinstinct komt waarschijnlijk naar boven. Airedales zijn immers ooit gefokt voor de jacht. Waarschijnlijk voelt ze zich nu zo vertrouwd en ontspannen dat het nu aan de oppervlakte verschijnt. Onze vorige hond (een foxterrier) werd helemaal wild als ze ratten of muizen hoorde. Maar verder is Mika een heerlijke knuffelkont! Niks om je zorgen over te maken. De rat was immers al dood. Moos sloopte ze op de boerderij levend en legde ze voor de deur .

Liefs,
Eldrid

[Esther]

Mukkie zou dat ook doen. Ook met een levende rat, egel, eend, konijn, kat. Typisch terriër gedrag.
Mukkie blijft trouwens wel lang gefixeerd op de prooi. Airedales zijn veel beheerster. Als Benthor een kat ziet dan wil hij er achteraan maar als ik zeg dat dat niet mag dan houdt hij op. Mukkie gaat in de hysterische modus en houdt echt niet op.

Mika is gewoon een beheerste jachthond. Een typische airedale.

[Sjef]

Het lijkt mij ook dat het wellicht met het jachtinstinct te maken heeft maar ze is duidelijk op jou gericht daar ze direct los liet. Schrok je nou het meeste van de agressie of van het feit dat je haar niet goed gelezen hebt ? Was de rat misschien net dood dat de geur haar heel erg opwond ?

Groet Jacqueline

[AL]

Herkenbaar. Mika zijn we een keer kwijtgeraakt. Stond ze bij een haas die nog niet al te lang dood was. Woordje "laat" was voldoende, maar ra ra wie er daarna met dat beest vandoor ging...