Toch maar delen met jullie

Vragen en tips over het gedrag van een Airedale
Plaats reactie
Sjef
Jonge hond
Jonge hond
Berichten: 454
Lid geworden op: 19 apr 2015 18:22

Toch maar delen met jullie

Bericht door Sjef »

Ik heb er lang over nagedacht om dit te gaan schrijven aangezien ik niet als een zeur wil overkomen. Als ik lees wat jullie meemaken met alle zieke schatten...maar toch. Ik moet dit kwijt, de tranen lopen over mijn gezicht; ik zie het niet meer zitten. Het gaat niet zo goed met onze sjef, de angst aanvallen lijken toe te nemen. Ik ben bij de dierenarts geweest om zijn ogen en oren na te laten kijken, alles goed. Ik bracht naar voren dat ik dit deed vanwege zijn angstige gedrag. De da vraagt niets over hoe het nu met hem gaat terwijl ze zijn dossier kan lezen en weet van de aanval door de staffords. Ik vraag hoe hiermee om te gaan en ze verwijst mij door naar een gedragstherapeut. Die hebben we laten komen, intake via formulier en consult aan huis. Sjef gedroeg zich overigens voorbeeldig !!!
De angst is zowel thuis als buiten. Zij gaf een aantal tips; in de tuin leuk maken door spel, snoepjes in een bal, etc en buiten indien je weet waar hij bang voor is afstand nemen, rustig laten worden en belonen. Het probleem is echter dat wij niet weten waar hij nou echt bang voor is, soms geluid, soms licht maar ook geur kan hem prikkelen. Buiten gaat hij in totale paniek laag bij de grond vluchtgedrag vertonen, is bijna niet te kalmeren en thuis gaat hij naar binnen en in de slaapkamer liggen. Alles geprobeerd, snoepjes, troosten, aan de lijn mee de tuin en kalmeren maar momenteel lijkt het wel of hij zo moe is dat er niets meer bij kan. Ik probeer zoveel mogelijk in de ochtend een lange wandeling, goed leiding geven, sturen ( voorheen liep ik achter hem aan) door zelf te bepalen waar we heengaan, spelen, trainen, hem met rust laten (ik ben nogal een kroeler). Het valt me op dat hij tijdens het wandelen vaker gaat liggen, laat zich gewoon omvallen, en met enige moeit loopt hij dan weer mee. Het lijkt wel een oude sok. De therapeut stelde ook,prozac voor maar dat willen wij (nog) niet gezien alle nadelen na het lezen op internet. Het is zo jammer om hem te zien veranderen van een vrolijke hond in een angstig beestje. Tegenwoordig zijn we blij als hij in je arm of kuit bijt.....nu ligt hij weer te huilen in de slaapkamer en dat doet zoveel pijn. Als je hem overigens ziet tijdens een speursessie dan is hij weer helemaal zichzelf !

Groet Jacqueline
Gebruikersavatar
mleentje
Kampioenshond
Kampioenshond
Berichten: 2639
Lid geworden op: 03 mei 2009 21:27
Mijn hond heet: Guus, voorheen Wilma
Locatie: Brugge

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door mleentje »

Wat een triest verhaal Jacqueline. ik kan me jou onmacht voorstellen. Een zeur ben je helemaal niet. Natuurlijk moet je dat kwijt. Ik wou dat ik je helpen kon meid. Arme Sjef ook.
Hier ben ik dan. Lekker mezelf.
Afbeelding
Guus, april 2015
Gebruikersavatar
Nicoline
Jonge hond
Jonge hond
Berichten: 341
Lid geworden op: 02 jun 2014 20:59
Mijn hond heet: Molly

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Nicoline »

Oh Jacqueline, wat ontzettend vervelend. Ik kan me goed voorstellen dat je je grote zorgen maakt om Sjef en dat moet je natuurlijk gewoon met ons delen. Of ze nou ziek zijn door een fysiek mankement of door iets psychisch; als je je lieverd zo ziet lijden en je voelt je machteloos dan heb je steun nodig , je bent zeker geen zeur !
Ik herken een beetje het angstgedrag. Molly is zoals je misschien weet precies even oud als Sjef, en heeft ook wel eens periode gehad dat ze heel schrikachtig was en bijvoorbeeld niet meer over een vloer durfde te lopen waar ze nooit eerder problemen mee had. We moesten haar dan dragen en dan was ze ook echt in paniek. Maar dat ging gelukkig na een week weer over en is niets vergeleken bij het gedrag van Sjef nu. Denk je zelf dat het te maken heeft met die aanval van die Staffords ? Dan zou je toch juist verwachten dat hij ook bang is als er andere honden zijn, en dat lees ik niet zo terug in je verhalen. Kent die gedragstherapeut meer honden met eenzelfde soort angst? Prozac geven lijkt me wel heel rigoreus eerlijk gezegd, ik zou dat zelf niet doen.Zeker omdat hij zoals je zegt tijdens speuren wel gewoon zichzelf is. Afleiden en proberen een zo normaal mogelijke routine erin te houden lijkt me het beste en zo te lezen doe je dat , ik wens je heel veel sterkte en stuur je een dikke knuffel ook voor Sjef
Afbeelding
Bor
Kampioenshond
Kampioenshond
Berichten: 3298
Lid geworden op: 16 jan 2009 14:04
Locatie: Warnsveld

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Bor »

Dat Sjef zichzelf is tijdens het speuren, geeft goede hoop! Het is dus mogelijk om voor afleiding te zorgen (soms) en dat zal uiteindelijk naar herstel lijden, schat ik zo in. Maar dat je je zorgen maakt en je heel erg rot voelt over de angst van je vriend, kan ik me helemaal indenken. Goed dat je er hulp bij zoekt en ook goed dat je dit soort zorgen hier deelt. Ook ik kan niets voor je doen, maar wel met je mee leven. Ik denk dat je goed bezig bent! Onze vrienden kunnen soms zo vastzitten in hun eigen patroon. Zo heeft het bij ons heel lang geduurd voor Bor voor z'n angst voor de trap af was (was wel van belang, want we wonen op een flat... het was dus wel een dingetje) En ook nu nog is z'n angst er nog weleens en lijkt hij een terugval te krijgen. Bij Sjef is het natuurlijk het moeilijkst omdat je niet waar het vandaan komt.
Ik wens je heel veel sterkte (en vind je absoluut geen zeur).
groetjes Esther
Afbeelding
Gebruikersavatar
Esther
Beheerder
Berichten: 4383
Lid geworden op: 28 sep 2006 23:52
Mijn hond heet: Benthor*, Iarik*, Mukkie* en Nirko
Locatie: Deventer

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Esther »

Wat rot voor jullie. :cry:

Wat ik persoonlijk zou doen is Sjef eerst medisch helemaal laten onderzoeken. In ieder geval een uitgebreid bloedonderzoek en wellicht ook röntgenfoto's en een echo. Gewoon om uit te sluiten dat hij medisch iets mankeert.
Zie ook dit artikel: http://www.moniquebladder.nl/dierenarts/

Sterkte!
Afbeelding
Sjef
Jonge hond
Jonge hond
Berichten: 454
Lid geworden op: 19 apr 2015 18:22

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Sjef »

Dank voor jullie reacties,geeft me echt steun ! ik weet niet of het met de aanval door de staffords heeft te maken. Ik denk het niet want hij is gek op alle honden ook staffords. Ik schreef dit eigenlijk meer omdat ik een beetje teleurgesteld was in de dierenarts (ik verwachtte wat meer interesse omtrent zijn gedrag maar verwees ons direct door naar de gedragstherapeut) en omdat zij die link dat niet leggen als dat al van toepassing zou zijn. De gedragstherapeut heeft overigens wel haar bevindingen doorgestuurd naar de dierenarts. Het medische deel zou dan toch ook door de da moeten worden voorgesteld (dit is trouwens ook wel een beetje mijn angst hoor). De prozac gaan we voorlopig zeker niet doen, kan altijd nog. Gisteren voelden wij ons zo machteloos. Ron ging vanochtend sjef uitlaten en zei dat hij er erg emotioneel onder de situatie was (!!!) en dat hij samen met sjef op een bankje had gezeten en dat sjef hem ging troosten....lief hè. We gaan maar weer aan de slag met onze heerlijke vent. Ook proberen hem rust te geven want de stress moet uit zijn lichaam denk ik.

Dank jullie, kus Jacqueline
Gebruikersavatar
Eldrid
Kampioenshond
Kampioenshond
Berichten: 2467
Lid geworden op: 08 dec 2010 15:13
Mijn hond heet: Teuntje (vooheen Diezel)
Locatie: Monnickendam

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Eldrid »

Ik zit je verhaal te lezen en het eerste dat in mij opkomt is: zoek een andere dierenarts die WEL naar je luistert en je serieus neemt. Diezel heeft ook wel onverklaarbare angsten gehad en dat duurde soms een paar weken voordat ie het vertrouwen weer terug kreeg. Airedales zijn enorm gevoelige honden. Zelf zitten we momenteel in een heel zware tijd in ons leven en wij merken dat meteen aan Diezel hij wordt daar enorm pieperig van. Onze Franse bulldog Pinkeltje maalt er niet om.

Niet bij de pakken neerzitten hoor. Gewoon je instinct volgen dat laat je nooit in de steek.
En je mag hier altijd van ALLES met iedereen delen hier.

Liefs,
Diezel & Eldrid
Gebruikersavatar
Esther
Beheerder
Berichten: 4383
Lid geworden op: 28 sep 2006 23:52
Mijn hond heet: Benthor*, Iarik*, Mukkie* en Nirko
Locatie: Deventer

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Esther »

Eldrid schreef:Ik zit je verhaal te lezen en het eerste dat in mij opkomt is: zoek een andere dierenarts die WEL naar je luistert en je serieus neemt.
Inderdaad.

Onze dierenarts heeft op ons verzoek bepaalde onderzoeken gedaan (bij Benthor internistisch en bij Iarik een echo) met als gevolg twee succesvolle operaties. Jullie kennen je hond het allerbest en een dierenarts zou dat heel serieus moeten nemen.

Wat je zou kunnen doen is de praktijk bellen en vragen om een uitgebreid bloedonderzoek.

Nogmaals sterkte!
Afbeelding
Sjef
Jonge hond
Jonge hond
Berichten: 454
Lid geworden op: 19 apr 2015 18:22

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door Sjef »

Hoi, wederom dank voor jullie herkenning. Soms denk ik inderdaad uitgebreid bloedonderzoek, etc. Maar diep in mijn hart denk ik dat het een kerngezonde hond is. Volgens mij is hij zeer gevoelig en voelt hij alles fijnloos aan. Tijdens wandelingen reageert hij alleen op mensen die zich vreemd gedragen of bang zijn. Tijdens een gesprek met deze mensen geven ze ook toe dat ze bang zijn voor honden en daar reageert sjef op door te gaan grommen en blaffen. Mensen die hem geen aandacht geven reageert hij totaal niet op. Honden idem dito, ze kunnen nog zo lelijk doen maar sjef toont altijd kalmerende signalen. Van de week nog kwam teckel Toos' hem tegemoet, sjef had zijn bal bij zich en gaf de bal aan Toos'; mooi om te zien, bal in zijn bek , een kleine slinger en afwachten tot zij de bal pakt. Terwijl zij bang is voor grote honden omdat ze daar weleens door omver is gelopen. Sjef gaat voor haar liggen en doet heel voorzichtig. Vervolgens gaan ze met elkaar spelen. Tijdens de gesprekken hier thuis hebben we het veel over het feit dat als het ons al zoveel energie kost om hiermee om te gaan wat moet dat dan wel niet met sjef doen. Rust geven is dus van belang, stress moet uit zijn lichaam. Ook wordt je op het verkeerde been gezet; ik had het met Ron over het feit dat sjef zo vaak gaat liggen tijdens de wandeling (echt letterlijk omvallen met een duik) Ik vertel waar dit gebeurt en dat hij maar loopt te trekken om naar de overkant van de Maasboulevard te komen en hij dan gaat liggen. Nu bllijkt dat Ron weleens aan de overkant op een bankje gaat zitten met sjef om naar de bootjes te kijken. Wellicht is hij dus niet zo moe maar wil gewoon naar de overkant en probeert zijn zin door te drijven. Hij ligt nu al de geheel avond buiten bij ons, redelijk rustig dus dat geeft hoop ! Ook moeten wij proberen om onszelf te blijven denk ik.
Ik ben weer wat positiever en ga aan het werk met hem. Ik hou zoveel van hem !

Kus voor jullie allen en dank.

Jacqueline
Gebruikersavatar
mleentje
Kampioenshond
Kampioenshond
Berichten: 2639
Lid geworden op: 03 mei 2009 21:27
Mijn hond heet: Guus, voorheen Wilma
Locatie: Brugge

Re: Toch maar delen met jullie

Bericht door mleentje »

Ja Jacqueline; ze zijn heel gevoelig. Ook Guus en Wilmaatje daarvoor. Guus is in de regel een onbezorgde hond. Toch heeft hij maanden een 'brugfobie' gehad. Geen enkele brug wilde hij over en als we er dan in slaagden hem op de brug te krijgen wilde hij slechts heel snel met veel getrek en gespring langs de reling over. Soms links soms rechts. Bruggen zijn rare dingen. De ondergrond trilt, het verkeer raast heel dicht voorbij, het geluid is vervormd. Blijkbaar is dat genoeg om hen te desoriënteren. Soms ging Guus zonder problemen over een brug terwijl hij een half uurtje later op dezelfde brug compleet uit de bol ging .Een tijd lang ben ik de brug overgegaan aan de overzijde van de weg zodat hij ook bij het terugkeren links tussen de reling en mijn voet kon lopen. Toen ik vorige week de straat overstak om de brug van de goede kant 'aan te vallen' keek hij mij aan. Het was alsof hij vroeg : wat doe je nu? Dat is toch niet nodig. Sindsdien gaat hij gewoon de brug over welke kant ik ook kies.
Andere honden kruisen is nog steeds - en daar oefenen we al een jaar op - een probleem. Niet altijd. Zeker niet. Maar toch. Het hangt zo goed als volledig van de andere hond en zijn baasje af. Agressief is Guus nooit maar wel heel zot. Soms blaft hij speel hoog. Omdat ik Guus dan stevig kort hou denken de mensen dat hij gevaarlijk is. Ik maak wel eens een praatje met een passerend baasje. Velen bevestigen dat ook bij hen - de hond is dan negen maand - het enthousiasme een probleem is. Ondertussen zijn beide honden' stilgevallen' en liggen er gewoon rustig bij. Heerlijk. Op de rest van de wandeling ziet Guus dan geen hond meer staan! Losse honden - ook als Guus is aangelijnd - zijn nooit een probleem.
Guusje is vaak vervelend als Piet en ik om één of andere reden nerveus rondlopen. Als ik dat merk benoem ik het gewoon. Meestal is dat voldoende om zelf wat rustiger te worden. Guus volgt dan wel.
Zo zie je maar dat zelfs een onbezorgde airedale zijn vaak tijdelijke fobietjes heeft. Wilmaatje heeft er haar hele leven enkele gehad die nooit zijn overgegaan: overgevoeligheid aan geluid, voorbijzoevende fietsers en donkere plaatsen ... Een ding moet ik ze toegeven: ondanks de angsten heeft geen van beiden ooit aanvallend gereageerd. En dat is heerlijk. Het zijn schatten ...overgevoelig, dat wel. Ik wens jullie veel moed, doorzettingsvermogen en liefdevol geduld met Sjef. Het komt vast goed.
Hier ben ik dan. Lekker mezelf.
Afbeelding
Guus, april 2015
Plaats reactie