Zoals jullie weten, miste ik (en Henk) heel erg onze Fred. We zijn met Mika naar Monnickendam geweest om te oefenen op Moos, de stoere poes van Eldrid en Joep. Dit alles gaf niet het gewenste resultaat, maar de kriebel bleef en werd er zeker niet minder op.
Lang verhaal kort: na veel overleg met dierenbescherming hebben we ons ingeschreven op twee (!!) kittens, die terug mochten, als het hier helemaal mis zou lopen, qua poes-etende honden of andere ellende.
We hebben 3 maand gewacht en nu wonen Artan en Ewan alweer 4 weken bij ons. Met Bach-druppels en een katten/honden-kenner die hier thuis heeft gekeken hoe we de oefening aan moesten gaan zijn we de uitdaging aan gegaan. Artan en Ewan verkiezen de bovenverdieping nog, maar het oefenen gaat goed. Met hele kleine stapjes laten we ze aan elkaar wennen en soms moeten we een stapje terug (als Artan van de trap dondert, zo de poten van Bor en Mika in.... traumaatje!!)
Zoals jullie begrijpen maken we geen gebruik meer van de mogelijkheid de kittens terug te plaatsen.
Alle verhalen over hoe Bor en Mika hier mee omgaan, volgen vast nog. We zijn nu nog heel druk met dagelijks oefenen. We zijn al zo ver dat katten en honden elkaar bekijken (Bor het liefst de HELE dag), Artan en Ewan bovenaan de trap, Bor en Mika beneden. Na de avondwandeling zijn ze gezamenlijk in de huiskamer en gister bleven de kittens beide op ooghoogte zitten.
Bor geeft misschien nog wel meer "problemen" dan Mika. Hij wil zó graag met ze knuffelen, heel dichtbij ze liggen en gedraagt zich dan wat hysterisch... dat is voor een kitten van nog geen 2 kilo heel eng. Dus af en toe laten we Bor buiten de oefening. En als hij er wel bij is, doen we dat los, omdat Bor dan minder hysterish is.
Mika is nog wel jagerig, maar als de kittens stil zitten, is er niets aan de hand. Uiteindelijk zullen ze elkaar gedogen. De uitdaging ligt voornamelijk bij de kittens, die moeten leren niet bang te zijn voor die monsters. Maar omdat ze nog zo klein zijn, gaat dat vast lukken.
groetjes Esther